​

ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΓΓΡΑΦΗΣ

ΣΤΟ ΚΑΤΩ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑΣ

​

Ποιος θα το φανταζόταν στην αρχή της χρονιάς, ότι πάνω στο τσακίρ κέφι των brevets τους μήνες Απρίλιο και Μάιο όλα θα πάγωναν λόγω απαγόρευσης για το φόβο βιολογικού ολέθρου...

Και ποιος θα το φανταζότανε τότε, ότι όταν ο φόβος θα είχε παρέλθει, το πρώτο brevet που θα γινότανε κανονικά θα ήταν ένα που θα απαιτούσε ένα άλλο είδους θάρρος... για μια διαδρομή στην καρδιά της Βόρειας Πίνδου.

Το Σύμπαν λειτουργεί περίεργα μερικές φορές, όμως το γεγονός είναι ότι το Βασιλίτσας – Σμόλικα είναι η γιορτή της επανεκκίνησης των brevets με την καθαρόαιμη φιλοσοφία τους, αυτά που μας έχουν λείψει τόσο πολύ. Εάν λοιπόν το τελευταίο δίμηνο έχετε συσσωρεύσει ποδηλατική ενέργεια στα πόδια σας και όρεξη στο μυαλό σας, ο γιατρός συνιστά ανεπιφύλακτα να την εκτονώσετε με αφετηρία τα Γρεβενά το πρωί της Κυριακής 7 Ιουνίου.

Θα ξεκινήσουμε νωρίς από το ρολόι στην πλατεία Ελευθερίας, την κεντρική των Γρεβενών, και θα κατευθυνθούμε νοτιοδυτικά προς τα βουνά. Η βουβή ανηφόρα στην έξοδο της πόλης είναι ότι πρέπει για σταδιακό ζέσταμα του μυϊκού συστήματος μέσα στην πρωινή ψύχρα. Στα 10 χλμ διασχίζουμε τους Μαυραναίους, το χωριό όπου θα είναι και ο τερματισμός. Μετά το χωριό ανεβαίνουμε λίγο ακόμα μέχρι τη διασταύρωση για Βασιλίτσα απ’ όπου και θα επιστρέψουμε το απόγευμα, όμως τώρα εμείς συνεχίζουμε ευθεία για Ζιάκα. Αφού ανέβουμε το ανηφοράκι, περνάμε από τις δεξιές παρυφές του χωριού και βγαίνουμε στην έξοδο προς Περιβολάκι.

Τέσσερα χιλιόμετρα μετά το Περιβολάκι, στρίβουμε 180 μοίρες στ’ αριστερά και παίρνουμε την ανηφόρα προς Λάβδα, την οποία και διασχίζουμε λίγο αργότερα. Βρισκόμαστε ήδη σε υψόμετρο περίπου 1.100 m όταν ξαναμπαίνουμε στον κύριο δρόμο για την Βασιλίτσα. Το βουνό φαίνεται στ’ αριστερά μας με την φαλακρή κεφαλή του, ενώ η μικρότερη κορυφή δεξιά του είναι η Γομάρα. Ο πρώτος σημαντικός στόχος μας είναι το διάσελο ανάμεσα στους δύο όγκους.

Μετά το κατέβασμα στην κοιλάδα, στην αρχή η κλίση είναι μικρή κατά μήκος του Σμιξιώτικου ρέματος, κάτω από 5%. Όταν φτάσουμε στην κάτω είσοδο της Σμίξης, του χωριού που κατεξοχήν εξυπηρετεί το χιονοδρομικό, η κλίση αυξάνεται και αρχίζει η καθεαυτού ανάβαση. Από δω έχουμε γύρω στα 7,5 χιλιόμετρα για το τριθέσιο του χιονοδρομικού. Στην αρχή κινούμαστε στο δάσος και μετά περνάμε μέσα από την βορειοδυτική πλευρά της Σμίξης. Βγαίνοντας απο το χωριό μπαίνουμε στην υπαλπική ζώνη με ανοιχτωσιές και διάσπαρτα μεγάλα ρόμπολα.

Φτάνουμε στο χιονοδρομικό που βλέπουμε στ’ αριστερά μας, και συνεχίζουμε ευθεία για άλλα δύο χιλιόμετρα προς το διάσελο στα 1800+ μ. Στ' αριστερά η Ελιμεία, η πίσω πίστα του χιονοδρομικού. Στα δεξιά το μεγάλο πάρκινγκ, το Σαλέ και πέρα μακριά λίγο ψηλότερα το καταφύγιο της Βασιλίτσας. Μέχρι στιγμής έχουμε βγάλει το ένα τέταρτο της απόστασης του μπρεβέ, είμαστε όμως ήδη στο ένα τρίτο των υψομετρικών του.

Με τις ορθοπλαγιές της Τύμφης να έχουν εμφανιστεί στο βάθος, και που θα μεγαλώνουν ολοένα και περισσότερο όσο τις προσεγγίζουμε, για δέκα χιλιόμετρα αφήνουμε την φιλάνθρωπη βαρύτητα να μας φέρει μέχρι το Δίστρατο (όπου έχει ανοικτό μίνι μάρκετ). Στη συνέχεια, αφού περάσουμε το ρέμα και μετά από μερικά ανηφορικά καγκέλια, η διαδρομή είναι μικτή, πότε ανωφέρεια πότε κατήφορος. Περνάμε τ’ Άρματα, και φτάνουμε στο 83 χιλιόμετρο στους Πάδες, όπου μετά από μία αριστερή στροφή βρίσκουμε την είσοδο του Munti Smolikas, του ξενώνα που φιλοξενεί το πρώτο κοντρόλ. Αφήνουμε κάτω τα ποδήλατα και ανεβαίνουμε μερικά εύκολα σκαλοπάτια μέχρι την αυλή του ξενώνα για σφράγισμα και αλευρόπιτα...

​

Μετά το κοντρόλ ανεβαίνουμε λίγο ακόμα για να βγούμε από τους Πάδες και αφήνουμε τον κατήφορο να μας περάσει από το Παλιοσέλι και το Ελεύθερο, για να ακολουθήσει μια δύσκολη ανηφόρα 6 χιλιομέτρων και 450 μέτρων υψομετρικής διαφοράς, με κατά τόπους έντονες κλίσεις. Η ανταμοιβή για την ταλαιπωρία κατά τη διάρκεια της είναι το δάσος, και το κερασάκι αμέσως μετά είναι τα 10 χιλιόμετρα ελεύθερης κατάβασης στην Κόνιτσα, όπου καφέ και μαγαζιά είναι ανοικτά για πάσης φύσεως ανεφοδιασμό.

Αφήνουμε την Κόνιτσα ανεβαίνοντας εύκολα και για λίγο στην φαρδιά εθνική Ιωαννίνων-Κοζάνης, για να μαζέψουμε αμέσως μετά χρόνο και απόσταση για καμιά δεκαριά χιλιόμετρα γρήγορης κατηφόρας χωρίς φρένα. Βγαίνουμε στην έξοδο δεξιά για Αγία Παρασκευή. Αν και δεν γίνεται αμέσως αντιληπτό λόγω των μικρών κλίσεων, στην πραγματικότητα έχουμε ξεκινήσει την τελευταία μεγάλη ανάβαση της ημέρας, μήκους 25 χιλιομέτρων, που θα μας φέρει σταδιακά πάνω από τη Σαμαρίνα.

Πορευόμαστε ανατολικά κατά μήκος του Βουρκοπόταμου, σε μια κλειστή κοιλάδα και σε δρόμο στενό και χωρίς κίνηση. Σε λίγο φτάνουμε στην Αγία Παρασκευή, ή αλλιώς Κεράσοβο όπως ονομαζόταν πριν το 1953, ονομασία που χρησιμοποιείται ευρέως ακόμα και σήμερα. Με αφετηρία έναν μεγάλο βράχο στα δεξιά μας, η είσοδος στο χωριό και η έξοδος από αυτό αποτελούν άσκηση υπομονής, καθώς συμπυκνώνουν σε διάστημα τριών χιλιομέτρων (δύο πριν και ένα μετά) τις εντονότερες κλίσεις που θα πρέπει να σκαρφαλώσουμε σ’ αυτό το μπρεβέ. Ενδιάμεσα όμως έχουμε σταματήσει να πάρουμε μιαν ανάσα στην σκιερή από τα μεγάλα πλατάνια πλατεία του χωριού, όπου είναι και το δεύτερο κοντρόλ.

Φεύγοντας απομένουν μόνο 60 χιλιόμετρα, και αφού περάσουμε το γεφυράκι στον Βουρκοπόταμο, ανεβαίνουμε σε καλό οδόστρωμα μια νέα σειρά απο καγκέλια, κερδίζοντας σταδιακά υψόμετρο μέχρι τις πιο ήπιες κλίσεις της υπαλπικής ζώνης. Στα 1745 μέτρα έχουμε τελειώσει την ανάβαση και κατεβαίνουμε προς τη Σαμαρίνα, στην πλατεία της οποίας είναι η τελευταία ουσιαστικά ευκαιρία για ανεφοδιασμό ως τον τερματισμό.

Αν και για τα υπόλοιπα 40 χιλιόμετρα θα κατέβουμε από τα 1400 μέτρα της Σαμαρίνας μέχρι τα 750 μέτρα των Μαυραναίων, η γενική κατηφορική πορεία μας διακόπτεται από τρία ανηφοράκια, ουκ ευκαταφρόνητα αν λάβουμε υπόψη και τη κούραση της ημέρας. Το πρώτο βρίσκεται αμέσως μετά την Σαμαρίνα μέχρι τη διασταύρωση για το χιονοδρομικό. Το δεύτερο είναι αφού περάσουμε τους Φιλιππαίους και την Αετιά, μετά τη γέφυρα στο Σμιξιώτικο ρέμα. Το τρίτο ανηφοράκι τέλος ανεβαίνει προς Αναβρυτά και ξεκινάει πάλι αφού περάσουμε από ένα γεφυράκι πάνω από το ίδιο ρέμα, σε ένα σημείο λίγο πριν αυτό ενωθεί με τον Βενέτικο. Μερικές εκατοντάδες μέτρα πριν τη διασταύρωση για Γρεβενά έχουμε προσθέσει και τα τελευταία υψομετρικά, και αφηνόμαστε να κατέβουμε τα 4 χιλιόμετρα για τον τερματισμό στους Μαυραναίους. Από κει, είναι όλο κατηφόρα για το αυτοκίνητό μας που έχουμε παρκάρει στα Γρεβενά...

​