ΝΕΑ ΩΡΑ ΕΚΚΙΝΗΣΗΣ: 07.00

 

  Εγγραφές και παραλαβή καρτών την Παρασκευή 20/1 και το Σάββατο 21/1, 15.00 - 17.00, στον "Φούρνο Μαϊστράλη", Κανάρη 2 Πλατεία Χίου (Βουνακίου)

 

    To brevet ξεκινά το πουρνό της Κυριακής και καταλήγει τις πρώτες απογευματινές και μετά-απογευματινές ώρες.

Θα έχουμε την ευκαιρία στην εκκίνηση να γευτούμε τα εδέσματα του φούρναρη χορηγού μας, που τελευταία έγινε και καφετζής, να μετρηθούμε, να γκρουπαριστούμε, να σχεδιάσουμε νοερά αυτό που μας περιμένει, να έχουμε προεφοδιαστεί ποδηλατικά – τροφοδοτικά – υδροδοτικά – ηλεκτρολυτικά – υδατανθρακικά – ψυχικά, αφήνοντας πίσω κάθε έγνοια που θα μας χαλούσε τη διάθεση, να τερματίσουμε ένα τόσο δύσκολο "αγώνα", όπου σημασία έχει μόνο να τερματίσεις, άνευ σειράς και να αποδείξεις στον εαυτό σου και μόνο, ότι αξίζεις, για άλλη μια φορά. Και αν κάπου “λυγίσεις”, μην το βάλεις κάτω, συνέχισε για να δικαιωθείς για τα όσα έχεις προσδοκήσει για σένα.

 

Αν είναι η πρώτη φορά για σένα, τήρησε τα εξής:

• Μια επίσκεψη στον ποδηλατά μερικές μέρες πριν την εκκίνηση, για λάδωμα, ρύθμιση αλυσίδας και service του ποδηλάτου, κρίνεται επιβεβλημένη. Η ηχώ των βουνών έχει φέρει στα αυτιά μου πολλές φορές βλαστήμιες και βρισιές από ανέτοιμους.

• Βρες μια καλή παρέα, ακολούθησε στωικά, χωρίς μαγκιές στις ανηφόρες, κράτησε σταθερό καρδιακό τέμπο, μέσα στα αερόβια σκαλοπάτια, μην τα ξεπεράσεις όσο καλά κι αν αισθανθείς (θα το “ξεράσεις” αργότερα), ενυδατώσου ακόμα κι αν δεν διψάς (750 ml/h), εφοδιάσου με ηλεκτρολύτες (μαγνήσιο, κάλλιο, νάτριο), υδατάνθρακες συνεχώς (gel μόνο για τα δύσκολα), κατάλληλο ντύσιμο για να μην κρυώνεις (αφαιρεί από την ποδηλατική σου ενέργεια), όχι μακροχρόνια διαλλείματα – στάσεις, εφοδιάσου με τρεις σαμπρέλες, τρόμπα, εξωλκείς, ας μην ξεχνάμε πως αν έχει λάστιχο η παρέα, είναι υπόθεση όλων μας.

• Ποτέ δεν παρατάμε το γκρουπ μας. Ο ένας αποσυμπλέκει, ο άλλος ξεζαντάρει, ο άλλος ελέγχει εξωτερικό, ο άλλος επανατοποθετεί εσωτερικό, ο άλλος ζαντάρει και τέλος παρτούζα το φούσκωμα της ρόδας με την πιο αξιόπιστη τρόμπα (υπάρχουν και αναξιόπιστες)...

• Επαναλαμβάνω. Ποτέ δεν αφήνουμε την παρέα μας επειδή κάποιος έχει λάστιχο, δεν ξεχνάμε ότι μπορεί να συμβεί και σε μας, στο μέσο του πουθενά (υπάρχει Θεία Δίκη). Τα πέντε ή δέκα λεπτά καθυστέρησης είναι εκείνα που δένουν την παρέα και δημιουργούν – χτίζουν απίστευτες φιλίες και παντοτινά ποδηλατικά ζεύγη.

 

  Στην ποδηλασία, και δη στα brevets, επειδή ο κανονισμός τους απαγορεύει οποιαδήποτε τεχνική υποστήριξη, εκτός από τα controls, έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλο, δημιουργώντας το draft στον αντίθετο άνεμο, ο πιο δυνατός μένει μπροστά και δίνει ρυθμό, και τέλος, ας μη ξεχνάμε ότι είναι ένας μαραθώνιος που πρέπει πάση θυσία να επιβιώσεις μόνος σου ή με συντροφιά, προκειμένου να τερματίσεις.

Η διαδρομή έχει αναρτηθεί, μπορεί ο καθένας να την κατεβάσει με το GPS του, φλυαρώντας, ας την αναφέρω:

 

 

Γύρος Μαστιχοχωρίων

 

  Κέντρο της πόλης της Χίου, φουρνοκαφέ Μαϊστραλίνι (κατά το Τομασίνι) (υπάρχουν και αδυναμίες στις επιλογές). Παραλιακός προς αεροδρόμιο – Βερόπουλος αριστερά – όλο ευθεία για περιφερειακό – όπου αφ’ υψηλού μπορείς να αγναντέψεις τα Τουρκικά παράλια και αφού ταξιδέψεις παράλληλα με αυτά, στο φρύδι του βουνού, στα δεξιά τους, θα δεις τον Κάμπο να ξανοίγεται με τα περιβόλια, με τα εσπεριδοειδή και τ’ αρχοντόσπιτα, όλα φτιαγμένα με το μεράκι των χτιστάδων, που πέτρα την πέτρα συνταίριαξαν σπίτια, ντουβάρια, τσαρδιά, σκεπές, όλες τις αποχρώσεις της Θυμιανούσικης πέτρας, του βυσσινί, της ώχρας, του καφέ.. και σ’ ένα σύνολο αισθητικά απαράμιλλο, κληρονομιά της Ενετοκρατίας στο νησί (πολλοί ερίζουν ότι ήταν σκληρότεροι κατακτητές από τους Τούρκους).

  Φτάνοντας στο Νεοχώρι, έχεις ήδη ξεκινήσει το ταξίδι σου στα Μαστιχοχώρια, σ’ ένα δρόμο εξαιρετικά ιδιαίτερο, με τις μαστιχιές (σκίνους) να σου χαϊδεύουν τις ρόδες και να απελευθερώνουν τα αιθέρια έλαια τους, βάλσαμο στα φουσκωμένα πνευμόνια σου.

Και ο δρόμος που διάλεξες είναι ιδιαίτερος και μοναδικός, γιατί η Μαστίχα η Χιώτικη έχει την τιμή να καλλιεργείται, να ρέει, να πήζει, μόνο σε τούτα τα εδάφη (εννέα χιλιόμετρα νότια της Χίου και μόνο, ούτε καν στο Βόρειο τμήμα της).  Και συ ταπεινός ποδηλατικός προσκυνητής, καλείσαι να διανύσεις αυτό το δρόμο, τον παγκόσμια μοναδικό, και να “δακρύσεις” μαζί με τους σκίνους, που βγάζουν τα διάφανα δάκρυα - διαμάντια τους, ενόσο εσύ θα βγάζεις εκείνα που έχεις στα πόδια σου, μα πάνω απ’ όλα στην ψυχή σου.

  Θα συνεχίσεις να νιώθεις έτσι, περνώντας απ’ όλα τα Μαστιχοχώρια, Καλλιμασιά – Νένητα – Βουνό – Κοινή – Λιλικάς – και οι αριθμοί δεν θα σου φτάνουν για να μετράς σκίνους και σκινοχώραφα, και ανθρώπους στα χωριά που ευγενικά θα σε χαιρετίσουν, που ριζωμένοι εκεί μαζί με τα δέντρα τους, περιμένουν τον περαστικό, για να τον φιλέψουν, να του μιλήσουν, και θά χεις ακούσματα τοπολαλιάς που παρόμοια δεν έχουν αντηχήσει στ’ αυτιά σου.

  Απ’ το ύψωμα του Λιλικά αγνάντεψε την παραλία της Κώμης, και με τα μάτια κλειστά, για δύο δευτερόλεπτα, φαντάσου κι εκτίμησε αν είσαι επισκέπτης, αν θά πρεπε να ματάρθεις το καλοκαίρι για να ποδηλατήσεις το δρόμο της Μαστίχας, έτσι όπως λέμε, το δρόμο του Μεταξιού.

  Αν αμφιταλαντεύεσαι, ή δεν έχεις πεισθεί αρκετά για τα γραφώμενα, ο Εμπορειός θα σου δώσει το τελειωτικό χτύπημα, αν γνωρίσεις πώς ο κρατήρας ηφαιστείου μπορεί να γίνει και παραλία με μαύρες χορχάλες – λιλάδια τα λέμε στη Χίο – στρογγυλά, γλυμένα, σμιλεμένα με τον κυματισμό, και φαντάσου εσένα να ηλιοθεραπεύεσαι με φόντο τη μαύρη παραλία, τα Μαύρα Βόλια, κι αν δεν ματάρθεις, εμένα να μου σκάσουν και τα δυο λάστιχα συνάμα (εσύ θα έχεις σκάσει από το κακό σου).

  Αφήνοντας τον Εμπορειό (Λιμενική πύλη κατά την αρχαιότητα, εξ ού και το όνομα) ανηφορίζεις για το Πυργί, για να θαμάξεις τα ξιστά του (τεχνοτροπία που αναπτύσσουν οι ντόπιοι στους εξωτερικούς τοίχους των σπιτιών τους με γεωμετρικά σχήματα, τριγωνικά, κυκλικά, τετραγωνικά, μαίανδροι, και ό,τι άλλο η λαϊκή φαντασία των χτιστάδων – σοβατζίδων ήθελε σκαρφιστεί.

  Συνεχίζοντας αναλογίζεσαι πως τα προνόμια της καλλιέργειας ενός τόσο ξεχωριστού, μοναδικού προϊόντος ανά τους αιώνες, εκτός του ότι δημιουργεί οικονομική ευμάρεια, δημιουργεί και εχθρούς που σε επιβουλεύονται και θέλουν να κατακτήσουν τον πλούτο σου, οι λεγόμενοι πειρατές πριν λίγους αιώνες.

 

  Τα χωριά Πυργί, Ολύμποι, Μεστά, Ελάτα, Βέσσα, Λιθί, Σιδηρούντα, Κατάβαση δεν είναι τίποτα άλλο από Καστροχώρια, που η εξωτερική περίμετρος των τοίχων των κολλημένων σπιτιών τους, είναι συνάμα και το τείχος του Κάστρου που έκλεινε τις σιδερένιες θύρες του το ηλιοβασίλεμα, και τις ξανάνοιγε την αυγή.

  Και θα περνάς τη ρόδα σου μακριά από τα τείχη των χωριών αν αναλογιστείς πως οι ντόπιοι τσουρουφλούσαν τους επίδοξους κουρσάρους του βιού τους, της ζωής τους, των κοριτσιών τους, με καυτά λάδια.

  Όταν πιάσεις το δρόμο του Λιμένα (Πασαλιμάνι) και μέχρι να φτάσεις στην Κατάβαση, θα έχεις διαβεί όλη τη δυτική πλευρά του νησιού, που αν για λίγο ξεχάσεις τη Μαστίχα και τα Μαστιχόδεντρα, στα ακρωτήρια θα αγναντέψεις τις Βίγλες (πύργοι θαλάσσιας παρατήρηρης), όπου οι Βιγλάτορες της εποχής αγνάντευαν τα κουρσάρικα πλοία, κι αν λάχαινε να σίμωναν, μέσω καθρεφτών ή μέσω καπνού, ειδοποιούσαν τους ντόπιους να κλειστούν στα Καστροχώρια και να ετοιμαστούν για να “κεράσουν” τσουρουφλιστό, καυτό λαδάκι τους εισβολείς.

  Ευλαβικά θα υποκλιθείς, αν σκεφτείς πως οι δρόμοι που εσύ τώρα με τις ρόδες σου εύκολα σαρώνεις, ήταν κάποτε χωματόδρομοι, δύσβατοι, στράτες αγωγιατών (έμποροι της εποχής) καρόδρομοι απίστευτης ιστορικότητας, στράτες που συνέδεαν τα 64 χωριά του νησιού.  Στράτες που διαβήκαν και οι κατακτητές Τούρκοι, το 1822, όταν εκτέλεσαν τη φρικιαστική εντολή του Σουλτάνου να σφαγεί οτιδήποτε ζωντανό εκινείτο πάνω στο νησί, ο οποίος θεώρησε προσωπική προσβολή, την αποτυχημένη επαναστατική κίνηση των Χιωτών, αφού άκουσον, άκουσον, είχε χαρίσει το νησί σαν δώρο στη μάνα του (!!). Και σφαγιάστηκαν όχι επειδή στριμώχτηκαν “λόγω συνωστισμού” στο λιμάνι της Σμύρνης (sic), αλλά επειδή έμειναν να φυλάξουν αυτά που θεωρούσαν δικές τους Θερμοπύλες.

  Μια εβδομάδα μετά τη σφαγή της Χίου, λήστευαν, έκλεβαν, λεηλατούσαν το χρυσό και τα ασήμι της Χίου και το φόρτωναν σε κοφίνια που έζωναν σε υποζύγια (γαϊδουράκια) για να τα φορτώσουν σε ναυαρχίδες που περίμεναν έξω από το λιμάνι της Χίου. Ωστόσο, οι λεηλατητές δεν πρόλαβαν να χαρούν τον πλούτο τους γιατί ο Κανάρης τους έδειξε τι θα πει Μπουρλότο!

Αυτές τις στράτες καλείσαι να ποδηλατήσεις και να τιμήσεις τους δρόμους της Μαστίχας, στο νησί της Μαστίχας, της Ιστορίας και του Πολιτισμού φίλε αναβάτη.

 

Αντώνης Γκιούλης