Διασχίζουμε το Χορευτό (καφέ, ταβέρνες) και στρίβουμε αριστερά για την εύκολη από απόψεως κλίσεων αλλά ομολογουμένως μακρά ανάβαση (28 χιλιόμετρα) κατά την οποία θα μαζέψουμε 1200 μέτρα υψομετρικής διαφοράς. Κατά μήκος της και στο πρώτο κομμάτι πάνω από το Χορευτό, θα περάσουμε από τους οπωρώνες με τις αμέτρητες μηλιές της Ζαγοράς και τις αντίστοιχες εγκαταστάσεις του συνεταιρισμού.

Όταν φτάσουμε στα Χάνια, η ανηφόρα έχει πλέον τελειώσει και ακολουθεί μια αντίστοιχη σε μήκος κατηφόρα που θα μας φέρει μέσω Πορταριάς απευθείας στον Βόλο με κατάληξη το λιμάνι, για το 8ο κοντρόλ στο χιλιόμετρο 273 και το κλείσιμο του πρώτου διακριτού σκέλους της ΣΡ στο Πήλιο.

Από τον Βόλο φεύγουμε με σχεδόν δυτική κατεύθυνση προς την Λάρισα, όμως λίγο πριν την εθνική κάνουμε το 9ο κοντρόλ και στρίβουμε με βορειοανατολική κατεύθυνση προς την λίμνη Κάρλα. Στα Κανάλια κάνουμε το 10ο κοντρόλ, στρίβουμε αριστερά και συνεχίζουμε κατά μήκος του υγροβιότοπου της λίμνης μέχρι το Καλαμάκι, έχοντας διανύσει περί τα 40 χιλιόμετρα σχεδόν επίπεδης διαδρομής. Εκεί ξεκινάμε μια ανάβαση 12 χιλιομέτρων μέχρι σχεδόν τα 800 μ. Και ενώ το Πήλιο μας είχε καλομάθει σε ρηχές και εύκολες κλίσεις, εδώ τα πράγματα σοβαρεύουν κάπως, οκέυ χωρίς να γίνονται και ιδιαίτερα δραματικά και τίποτα που να μην είναι ανυπέρβλητο!

Σκάμε πάλι από την πλευρά του Αιγαίου και κατεβαίνουμε στο Πολυδένδρι για το 11ο κοντρόλ. Συνεχίζουμε λίγο μέχρι τον Αγιόκαμπο όπου αλλάζουμε πορεία προς τα ηπειρωτικά και την Αγιά, ένα μεγάλο χωριό που προσφέρεται για ανεφοδιασμό. Από την Αγιά ανεβαίνουμε την σχετικά εύκολη ανηφόρα για Μελιβοία, μέσα σ’ ένα τοπίο όπου κυριαρχούν οι καστανιές. Μπαίνοντας στο χωριό εκτελούμε το 12ο κοντρόλ. Διασχίζουμε τη Μελιβοία και ξανακατηφορίζουμε προς Βελίκα. Φτάνουμε στην παραλία αφού περάσουμε 300 μέτρα καλού χωματόδρομου, ο οποίος στην ουσία είναι η εκβολή ενός ρέματος προς στη θάλασσα.

Στρίβοντας βόρεια ακολουθεί ένα κομμάτι γνώριμο σε όσους έχουν τρέξει το 2-Capitals ή το Giro Central Greece, με τους παραλιακούς οικισμούς της Λαρίσης Παλιουριά, Κουτσουπιά και Κόκκινο Νερό, σφηνωμένους ανάμεσα στον ορεινό όγκο του Κισσάβου και το Αιγαίο Πέλαγος. Μόλις περάσουμε την πάνω είσοδο για Κόκκινο Νερό, παίρνουμε αριστερά την έξοδο με κατεύθυνση Καρίτσα, έχοντας ήδη ξεκινήσει από κάτω χαμηλά την μεγαλύτερη ανάβαση της ΣΡ, η οποία παρόλο είναι το ίδιο μήκος με την ανάβαση του Πηλίου, ωστόσο μας ανεβάζει 300 μέτρα πιο ψηλά, από το μηδέν στο 1500, και περιλαμβάνει επιπλέον και ένα ενδιάμεσο κατηφορικό σκαλοπάτι.

Μετά την Καρίτσα στρίβουμε αριστερά με κατεύθυνση Αριόπρινο (βρύση εκεί) και Καταφύγιο Κισσάβου. Ανεβαίνουμε την ζόρικη ανάβαση που σε σημεία χαρακτηρίζεται έως και δύσκολη (ενδεχομένως και λόγω συσσωρευμένης κούρασης), όμως η καινούρια άσφαλτο σε συνδυασμό με την ομορφιά και τη δροσιά του φανταστικού δάσους οξυάς αποζημιώνουν υπερεπαρκώς, ισορροπώντας τον πόνο.

​

Στα 1000 μέτρα βγαίνουμε από το δάσος στο αλπικό τοπίο και ξεκουραζόμαστε με 2 χιλιόμετρα κατηφόρα (κάπου στο χαμηλό σημείο έχει και μια ποτίστρα για νερό), για να ξεκινήσουμε το τελευταίο σκέλος της ανάβασης 600 μέτρων κάτω από τον τεράστιο όγκο της πυραμίδας κορυφής του Κισσάβου, μέχρι το καταφύγιο Κάναλος όπου και τελειώνει η άσφαλτος. Στην χαρακτηριστική πύλη του καταφυγίου με κάγκελα από πέδιλα του σκι εκτελούμε το 13ο κοντρόλ. Βρισκόμαστε στο χιλιόμετρο 428 με 8.800 m αθροιστικά υψομετρικά και τα πιο δύσκολα της ΣΡ έχουν τελειώσει.

Επιστρέφουμε απολαμβάνοντας για άλλη μια φορά το δάσος οξυάς στην εύκολη, κατηφορική πλέον εκδοχή του, και φτάνουμε στον δρόμο της Καρίτσας όπου στρίβουμε αριστερά. Περνάμε το Στόμιο και λίγα χιλιόμετρα αργότερα μπαίνουμε στο Ομόλιο για το 14ο κοντρόλ, στο βορειότερο σημείο της ΣΡ.

Διασχίζουμε την πασίγνωστη κοιλάδα των Τεμπών, που ποτέ δεν αποτυγχάνει να εντυπωσιάσει. Για τα επόμενα 25 χιλιόμετρα περίπου, η πορεία είναι επίπεδη και ξεκουράζει, περνώντας διαδοχικά από τα χωριά Ευαγγελισμός, Ελάτεια, Πουρνάρι, Συκούριο/Όσσα, Χειμαδιό, Ελευθέριο και Δήμητρα. Ακολουθεί η προτελευταία ανάβαση της ΣΡ για Ανατολή, η οποία δεν είναι ούτε εύκολη ούτε δύσκολη, απλά θέλει υπομονή. Φτάνοντας στο χωριό το διασχίζουμε και στη βρύση της κεντρικής πλατείας τραβάμε τη φωτογραφία του 15ου κοντρόλ.

Βγαίνοντας από την πίσω πλευρά της Ανατολής ανεβαίνουμε λίγο ακόμα πριν ξεκινήσουμε το κατέβασμα τραβερσάροντας τις νότιες πλαγιές του Κισσάβου, μέσα από όμορφα δασωμένες περιοχές με θέα τον Θεσσαλικό κάμπο κάτω χαμηλά. Περνάμε το Μεγαλόβρυσο, βγαίνουμε δεξιά σε μια ύπουλη έξοδο στον τσιμεντόδρομο για Μεταξοχώρι και Νερόμυλους, αφιερώνοντας έξτρα προσοχή στην πλοήγηση στο κομμάτι αυτό για να μην χαθούμε.

Στην κεντρική αρτηρία Λαρίσης-Αγιάς συνεχίζουμε μέχρι τη διασταύρωση για Πλασιά και τα υπόλοιπα χωριά προς τη λίμνη Κάρλα. Το κομμάτι είναι επίπεδο, το ίδιο που διασχίσαμε ερχόμενοι με αντίθετη φορά, και αν δεν φυσάει κόντρα είναι άνετο και ξεκουράζει για την τελευταία ανάβαση. Πριν όμως φτάσουμε στη βάση της έχουμε περάσει πάλι από τα Κανάλια και την Κερασιά, όπου εκτελούμε το 16ο και προτελευταίο κοντρόλ.

Εκτός από την κούραση, η τελική ανάβαση μετά την Κερασιά δεν είναι ούτε μεγάλη ούτε δύσκολη, σε κτηνοτροφικό περιβάλλον, και αφού περάσουμε τα τελευταία πάνω-κάτω στο τρόπον τινά οροπέδιο της κορυφής, παίρνουμε τον κατήφορο για τον Βόλο και τον τερματισμό στο λιμάνι.